|
Քամբոջայի 450 զոհերի գերեզման-հուշարձան
|
100 LIVES- Միջազգային իրավունքում զանգվածային հանցագործությունների կանխարգելման ի՞նչ մեխանիզմներ են ներկայումս նախատեսված։
Ֆ.Կ.- Ցեղասպանության (ինչպես նաեւ հետապնդումների) հանցագործության կանխարգելումը միջազգային իրավունքի հիմնական սկզբունք է (jus cogens)։ Անկախ նրանից, ստորագրել է արդյոք այս կամ այն պետությունը «Ցեղասպանության հանցագործության եւ դրա կանխարգելման մասին» 1948թ. կոնվենցիան, թե ոչ, այն պարտավոր է կատարել այդ նորմը։ Նման պայմանները մենք անվանում ենք erga omnes, այսինքն՝ «բոլորին վերաբերող»։
Եթե պետությունը խախտում է այս հիմնական սկզբունքը, այն պետք է պատասխանատվություն կրի միջազգայնորեն հակաօրինական գործողության համար։ Եթե դատական կամ պայմանագրային վարույթի ընթացքում հայտնի է դառնում, որ որեւէ պետություն խախտել է տվյալ դրույթը, եւ դա պաշտոնապես հիմնավորվում է փաստաթղթերով, ապա ցանկացած այլ պետություն, եթե անգամ այն ուղղակիորեն ներգրավված չի եղել ցեղասպանության գործընթացում իբրեւ մասնակից կամ տուժող, կարող է դիմել Միջազգային դատարան՝ իրավախախտ պետությանը պատասխանատվության կանչելու հայցով։
100 LIVES-Կարո՞ղ ենք արդյոք «ցեղասպանություն» եւ «մարդկության դեմ հանցագործություն» որակել 2014թ. Սինջարի եզդիների դեմ գործված վայրագությունները։
Ֆ.Կ.- Այս հարցին պատասխանելու համար անհրաժեշտ է որոշ նախնական քայլեր կատարել՝ միջազգային հետաքննություն անցկացնել, ապացույցներ հավաքել, ականատեսներին հարցաքննել եւ այլն։ Մեղադրանք ներկայացնելու համար դա պետք է։ Ապա ազգային իրավազորության կամ Միջազգային քրեական դատարանի դատախազը պետք է գործ հարուցի։ Հանցագործությունը բնորոշել կարող է միայն դատարանը։
