Submitted by A.Yeghiazaryan on Tue, 09/13/2016 - 19:50
Հայ միջնադարյան պատմության մասնագետ, պատմաբան Կլոդ Մութաֆյանի անունն անբաժանելի է Կիլիկիայի Հայոց թագավորության ժամանակաշրջանից։ Սեպտեմբերին Մութաֆյանը մասնակցելու է «Անիվ» հայագիտական հետազոտությունների աջակցության եւ զարգացման հիմնադրամի նախաձեռնած «Հայկական սփյուռքը եւ հայ-ռուսական հարաբերությունները.
Submitted by A.Yeghiazaryan on Mon, 09/12/2016 - 22:05
Ռեյմոն Գեւորգյանը պատմաբան է, Հայոց ցեղասպանությունն ուսումնասիրած պրոֆեսոր, Փարիզի Նուբարյան գրադարանի նախկին տնօրեն եւ Հայաստանի անցյալի ու ներկայի մասին բազմաթիվ գրքերի հեղինակ։ Մոսկվայի Մ.Վ. Լոմոնոսովի անվան պետական համալսար
Submitted by A.Yeghiazaryan on Wed, 01/13/2016 - 08:22
Երեւանում տեղի ունեցավ Վիգեն Չալդրանյանի «Վարդապետի լռությունը» ֆիլմի պրեմիերան:
Ֆիլմը Կոմիտասի մասին է: Ավելի ճիշտ՝ մեր ժամանակակցի, Էդգար Նովենց անունով գրողի մասին, որը փորձում է հասկանալ, թե ինչպես ստացվեց, որ 1915թ-ից հետո Կոմիտասը մոտ 20 տարի ապրել է փարիզյան հոգեբուժարանում եւ այդ տարիների մեծ մասի ընթացքում խոսք անգամ չի ասել:
Submitted by A.Yeghiazaryan on Sat, 11/28/2015 - 11:25
Մոսկվան նվաճելու եմ եկել 1994 թվականին։ 19 տարեկան էի, մեկուկես տարեկան երեխան՝ գրկիս։ Ամեն ինչ այսպես էր սկսվել. Երեւանում ավարտել էի դպրոցը, ամուսնացել եւ տեղափոխվել Չեխոսլովակիա։ Ամուսինս նկարիչ էր, ստեղծագործում եւ ցուցադրվում էր այնտեղ։ Հետագայում բաժանվեցինք, եւ ես հայտնվեցի Մոսկվայում։ Եկա այստեղ, քանի որ ներքուստ պատրաստ չէի Երեւան գնալ։
Երեւանում չես կարող բարեկամիդ կամ ծանոթիդ ասել. «Դա քեզ չի վերաբերում։ Լռիր եւ ավելորդ հարցեր մի տուր»։
Submitted by A.Yeghiazaryan on Tue, 09/22/2015 - 13:13
Ստամբուլի 14-րդ բիենալեն՝ վերջին Documenta-ի հեղինակ, հռչակավոր Կարոլին Քրիստո-Բակարջիեւի ղեկավարությամբ, ընդգրկել է ողջ Ստամբուլը՝ եվրոպական ու ասիական, Սեւ ծովից՝ Մարմարա: Ցուցահանդեսի լեյտմոտիվներից մեկը հայկական թեման է՝ Հայոց ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցը (հայկական նախագծերին աջակցել է Ռուբեն Վարդանյանի եւ Վերոնիկա Զոնաբենդի Dilijan Art initiative նախագիծը): Եվ հայկական ենթատեքստը Ստամբուլի 14-րդ բիենալեն դարձնում է ամենաարմատական ժեստը քաղաքականապես սուր այս բիենալեի ողջ պատմության ընթացքում:
Submitted by A.Yeghiazaryan on Mon, 08/31/2015 - 08:31
Ես ծնվել եմ Բաքվում: Սակայն մշտապես այնտեղ չէի բնակվում. մենք Երեւանում էինք ապրում, իսկ Բաքու մեկնում էինք արձակուրդի ժամանակ: Ես միայն լավ հիշողություններ ունեմ այդ քաղաքից. ծով, արեւ, սիրելի պապիկս ու տատիկս, որոնց այցելում էի ամռան ընթացքում: Իմ երջանիկ մանկությունն անմիջական կապ ուներ հենց Բաքվի հետ: Սակայն դա կյանքիս համեմատաբար կարճ ժամանակահատվածն էր:
Երբ սկսվեցին հայտնի իրադարձությունները, մենք դադարեցինք այնտեղ այցելել:
Submitted by A.Yeghiazaryan on Tue, 08/18/2015 - 09:38
Ես հիանալի մանկություն եմ ունեցել։ Մեծացել եմ Երեւանում, իսկ Հայաստանն իմ տունն է։ Գրեթե չորս տարի Մոսկվայում եմ, բայց ինձ չեմ համարում բնակության վայրը փոխած մարդ։ Կյանքն ընկալում եմ որպես ինձ հատկացված ժամանակ, որի ընթացքում հնարավոր է որոշակի քանակի գործեր անել։ Կամ ընդհանրապես ոչինչ չանել, այլ շարունակ նախապատրաստվել։
Submitted by A.Yeghiazaryan on Thu, 07/23/2015 - 10:18
Եթե ինձ հանձնարարեին դեպի Հայաստան ուղեգիր վաճառել, ես զբոսաշրջիկին կնայեի որակավորված բիզնես-վերապատրաստողի աչքերով ու կառաջարկեի այն, ինչ նա կնախընտրեր: Եթե անձը հոգնել է մարդկանցից, ապա նա սարերում կկարողանա հանգիստ գտնել եւ առանձնանալ: Իսկ եթե նրան տանջում է մենությունը, ապա Հայաստանն այն տեղն է, որտեղ նրան չի հաջողվի տխրել ոչ մի վայրկյան: Եթե նա համեղ ուտելու սիրահար է, ապա նրա համար երաշխավորված է ուտեստների դրախտ: Եթե կինն իրեն լիարժեք կայացած չի զգում, ապա կասեմ, որ Հայաստանում նրան սպասում են բազում հաճոյախոս սիրահետողներ: Եթե մարդը պատմություն է սիրում, ապա Հայաստանը թանգարան է բա
Submitted by A.Yeghiazaryan on Fri, 07/10/2015 - 10:33
Սեզեդե Թերզյանը ծնվել է 1981թ. Գերմանիայի Նորդենհամ փոքր ափամերձ քաղաքում: Թատերական արվեստին հմտացել է Բեռլինի Էրնստ Բուշ դերասանական արվեստի քոլեջում: Նա գերմանական «Բեռլին» եւ «Մաքսիմ Գորկի» թատրոնների հիմնական դերասանական կազմում է ընգրկված: 2005թ. Բեռլինի «Այգենրայխ» փոքր թատրոնի համահիմնադիրն է: 2010թ. գլխավոր դերակատարումներով հանդես է եկել Նուրկան Էրպուլատի «Lö Bal Almanya» եւ «Verrücktes Blut» (Խենթ արյուն) պիեսներում: 2011թ. Theater heute (Թատրոնն այսօր) ամսագրի կողմից առաջադրվեց՝ որպես տարվա դերասանուհի:
Submitted by A.Yeghiazaryan on Mon, 07/06/2015 - 12:47
Հայաստանի ու հայերի մասին առաջին անգամ հորս մի գործընկերոջից լսեցի: Նրա ազգանունը Բալթյան էր (եւ դեռ է): Հայրս բացատրում էր, որ դա «Բալթի որդու» պես մի բան է նշանակում: Ես ապշել էի մի ամբողջ տոհմի ու ծագման չորս տառի մեջ խտացնելու հնարավորության վրա: Այն ժամանակ ես դեռ փոքր էի ու նրանց՝ Բալթի այդ փառահեղ զավակներին, պատկերացնում էի հզոր վիկինգ մարդկանց տեսքով՝ երկար, խարտյաշ մազերով: Ես անգամ մտածում էի, թե բոլոր ազգանունները պետք է այս մեկի նման լինեն, ու մի փոքր հիասթափված էի սեփական ազգանունիցս՝ այդքան էլ հերոսական չէր թվում Էրբետտա՝ «փոքր խոտաբույս», կոչվելը:
